ter info: maandag 22 februari ’22 schreef ik onderstaande blog

Bevolkingsonderzoek borstkanker: vanaf je vijftigste  krijg je een uitnodiging om deel te nemen aan het bevolkingsonderzoek borstkanker. Corona gooit een beetje roet in het eten waardoor ik een jaar later een invite krijg. Als je er vroeg bij bent is dat altijd beter. Althans, dat hoor ik altijd. Goedgemutst, fris gewassen en gestreken stap ik op de fiets naar de grote onderzoeksbus die bij de sporthal in het dorp staat geparkeerd. Ik heb al twee vriendinnen verloren aan borstkanker en in mijn omgeving ken ik verschillende vrouwen die hiermee moeten dealen. Geheel ontspannen ben ik niet.

Elke werkdag laten 5000 vrouwen een mammografie maken. Ik heb al vaker een mammografie gehad, ik weet wat ik kan verwachten en weet dat het geen fijn onderzoek is. Ik parkeer mijn fiets en ga de bus in. Ik ga de kleine onderzoeksruimte in. De procedure begint.

Een medewerkster pakt met beide handen borst nummer één vast als ware het een grote homp boetseerklei.

Nu komt het.

Mijn rechterarm moet omhoog, de borst vooruit en de billen naar achteren. Kin hoog, hoofd wegdraaien, nee niet je lichaam alleen je hoofd. Flink tegen het apparaat aanleunen. Nu ja leunen, ik sta in een onmogelijke positie tegen het röntgen-apparaat aan te duwen. Mijn hoofd omhoog,  mijn schouders omlaag, met mijn andere hand  mijn overgebleven borst weghoudend van het apparaat. De tietenfotograaf duwt mijn borst op een plastic schaal, sjort nog eens heen en weer en laat het röntgenapparaat omlaag komen.

who the f*ck verzon dit plaatje?

Mijn boob wordt nu he-le-maal platgedrukt tussen een soort wals

AUWWWWWWW… dit is een heel erg onprettig kut-gevoel.

‘Heel stil blijven staan, ik kijk even of alles goed ligt’

‘Ik druk het nog even aan om het weefsel goed te verdelen’

 

De wals plet nog even door

‘Niet bewegen dan ga ik nu de foto maken’

 

Terwijl ik in een medische bankschroef pijn sta te lijden zoemt en piept het apparaat. Na de piep gaat de klem eraf. De hele riedel moet opnieuw voor de zijkant van de borst. En dan, ja je hebt er twee, is de andere borst aan de beurt. Mijn hoofd zit in de weg, alles zit in de weg, het doet écht pijn. De foto maken duurt niet lang maar het doet gemeen pijn dus ik vraag me af….

KAN DIT NIET ANDERS EN IS DIT ECHT NODIG?

Ja en Nee.

Ja het kan anders. Er is een apparaat dat rekening houdt met het volume van de borst. Waarom dat apparaat niet standaard wordt gebruikt, heeft waarschijnlijk met kosten te maken. De universiteit van Twente ontwikkelt, as we speak, een mammografie die met behulp van licht en geluid werkt in plaats van met compressieplaten. De pammograaf is helaas nog in de ontwikkelingsfase. Daar hebben onze borsten nu niet veel aan, ze worden geplet met een kracht die varieert tussen de 12 en 20 kg. De laborant bepaalt de kracht. Je kunt dus geluk hebben. Of pech.

Rest de tweede vraag – Is een medische screening nodig? – is vroeg erbij zijn altijd beter?

Daarover zijn de deskundigen en wetenschappers het niet eens. De meningen lopen uiteen van ‘baat het niet, schaadt het niet’, ‘mammomaffia’  tot ‘noodzakelijk’ en ‘het is een schijnveiligheid’. Kort samengevat komt het op het volgende neer.

Het bevolkingsonderzoek borstkanker levert marginale resultaten op. Van iedere 1000 50-jarige vrouwen gaan er de komende tien jaar 5 dood aan borstkanker maar als zij zich laten screenen is dat er 1 minder. Op tijd erbij zijn is een fabel want niet het tijdig ontdekken van een tumor bepaalt of je geneest maar de biologie van de tumor. Dit zegt radiologe Sabine Linn (AvL) in de Volkskrant over dit onderwerp. KWF Kankerbestrijding en de Borstkankervereniging Nederland pleiten juist vóór regelmatige twee-jaarlijkse screening van 50-plus vrouwen. Zo worden jaarlijks 1450 sterfgevallen voorkomen stellen zij.

Mixed signals van deskundigen.

Vrouwen moeten eerlijkere informatie krijgen over dit onderwerp, zo moet gemeld worden dat deskundigen het niet met elkaar eens zijn over het nut van de twee jaarlijkse medische screening bij gezonde 50 plus vrouwen. De folder tekst kan minder sturend en een eigen afweging maken is nodig. Dit zijn de bevindingen van de critici van het bevolkingsonderzoek borstkanker. Wat moet je daar nu mee?

Maak je je snel zorgen of komt borstkanker in de familie voor? Ben je een risico-mijder? Dan kun je overwegen om wel preventief te screenen. Ben je een relaxt persoon en wil je pas weten dat je ziek bent als je je ziek voelt? Bedenk dan dat je een eigen keuze hebt om wel of niet preventief te screenen, raden de deskundigen aan. ‘In de meeste gevallen maakt het niets uit dat je er eerder bij bent, je weet alleen langer dat je borstkanker hebt’, aldus radioloog Linn in hetzelfde Volkskrant artikel. Medische vakbladen, hoogleraren radiologie en medische screening, oncologen en andere wetenschappers: allemaal goochelen ze met eigen cijfers en studies om aan te tonen dat een twee-jaarlijkse screening wél of juist niet noodzakelijk en levensreddend kan zijn.

DRIE DAGEN NA DE ONDERZOEKSBUS.

Ik ben aan het werk en stom toevallig zie ik mijn telefoon oplichten. DOKTER zie ik. Receptje voor een van de kids ofzo denk ik, de mammografie ben ik totaal vergeten.

“ze hebben iets gezien bij de rechterborst en ze weten niet wat het is. Je hoeft je niet direct zorgen te maken, de artsen willen alleen graag weten wat ze zien op de foto. Daarom kun je je morgen in het ziekenhuis melden voor nog een mammografie en een echografie. Het is waarschijnlijk niks. Maak je niet te druk”.

Ik schrik, huil, snotter en jank en ga naar huis. Werken lukt me niet meer. Manlief vuurt een hele reeks statistieken op me af, die snap ik als ik helder van geest ben ook al niet en nu interesseren ze me nog minder.  S’ avonds in bed bedenk ik dat ik nog sowieso vijf jaar moet blijven leven. Dan is de jongste 18 jaar en zelfstandig hoop ik. Ik wil ook echt naar Colombia als we weer kunnen reizen. Piekerend val ik in slaap.

De volgende ochtend.

Drie mammografieën en één echografie later krijg ik een flinke spuit in mijn borst. De radiologe zuigt drie cystes leeg.

Ze kunnen geen kwaad, er is niets aan de hand.

Preventieve screening zorgt voor een hele hoop valse alarmen met alle nare gevolgen van dien. Er sterven, sinds de invoering van de preventieve screening, minder vrouwen aan borstkanker maar dit komt ook omdat de behandelmethoden van borstkanker steeds beter worden. De meeste soorten borstkanker zijn goed te behandelen.  Vrouwen moeten hun eigen, weloverwogen keuze maken over deelname aan de preventieve screening. Zoveel is duidelijk. 80% van de vrouwen gaat gewoon. Wat doe jij? Laat het me weten!

Bron: Redt preventieve screening op borstkanker levens – De Volkskrant   04-10-2014

volg mij op Instagram en mis geen updates. @carinevaessen70